Παραχαράκτες Ταυτότητας


Της άξιζε καλύτερη σ’ αυτόν τον κόσμο θέση
την πρώτη που ‘χε κι έχασε στα χρόνια τα παλιά
την κέρδισαν νέοι λαοί, την μίσησαν πριν πέσει,
την λοιδορούν, τη νέμονται, σέρνουν απ’ τα μαλλιά.

...

Κοιμήθηκε στις δάφνες της στο Μαρασμό στη σήψη
μάχες πολλές, δουλώθηκε από αυτοκρατορίες,
ηγέτες την ξεπούλησαν δίχως αιδώ και τύψη,
δεν κυβερνιούνται οι λαοί, με νόθες δημοκρατίες.


Όλοι σκοντάφτουν πάνω της στις τέχνες και στη γνώση
Φιλόσοφοι, επιστήμονες που φώτισαν την πλάση,
κι η κάθε λέξη που κυλάει στο στόμα, έχει να δώσει
ήχο και χρώμα ελληνικό, είναι του λόγου η βάση.


Έδωσε απλόχερα παντού στον κόσμο, φως της γνώσης
σαν Προμηθέας, που έδωσε σ’ ανθρώπους τη φωτιά
σκάρτε παγκόσμιε ντουνιά θέλεις να την προδώσεις,
μισείς που υπάρχει, να σβηστεί θέλεις απ’ τα χαρτιά.


Τόσα μνημεία που άφησε κληρονομιά μεγάλη,
η ιστορία γράφτηκε και τούτο δεν αλλάζει
σφετεριστές και βέβηλοι σηκώνουνε κεφάλι
παραχαράκτες, κάλπικοι, η αλήθεια σας τρομάζει.

Μια ακόμα νύχτα...

Και αυτή η νύχτα πέρασε…
Ας πούμε καλημέρα…
Τα μαύρα όνειρα ας χαθούν...
πάνω απ’ τα σύννεφα ας πετούν
κι ας μην τα πιάνει σφαίρα.

Καινούργια μέρα ξεκινάει
καινούργια κι αποφράδα
ποιος ξέρει τι κεράσματα
θ’ αφήσει στα περάσματα
και τούτη η μαινάδα.
Ο χρόνος που δεν σταματά
ούτε πρωί ούτε βράδυ,
στην πλάτη μόνο σ’ ακουμπάει,
αφήνει βάρος και γελάει
με το λερό του χάδι.
Πετούν τα όνειρα στη γη
και στα σκοτάδια υφαίνουν,
μ’ ιστούς σου φτιάνουν νυφικά
νυχτόβια αρπαχτικά
τους φόβους σου ανασαίνουν.

Η αδράνεια πολτοποιεί την σκέψη

    Ελληνίδες – Έλληνες.
    Η υγρασία μουλιάζει τα λάβαρα του ξεσηκωμού σε ανήλιαγα
    υπόγεια και αραχνιασμένες κρύπτες.
    Η αδράνεια πολτοποιεί την σκέψη και σκουριάζει τα γρανάζια
    του μυαλού....
    Τα κανάλια του ψεύδους που χρόνια σερβίρουν εν είδει πολιτισμού
    παρέσυραν τα κλειδιά της συνείδησης στο βούρκο τους.
    Παγιδευτήκαμε…
    Υγιείς πνευματικώς άνθρωποι κινδυνεύουν από τα κύματα
    ισοπεδωτικής παραφροσύνης των ολίγων.
    Ισορροπημένα οικονομικώς νοικοκυριά ( δεν ομιλώ για τους πλουσίους)
    βλέπουν την ζωή τους να ρημάζει το βιός τους που τόσο κόπο
    δημιούργησαν να ρίχνεται στον καιάδα της ακόρεστης δίψας για
    πλούτο και δύναμη των ολίγων.
    Οι αίτιοι της όλης κατάστασης, οι αεριτζήδες με χρέη εκατοντάδων
    εκατομμυρίων στις τράπεζες και με συνεργούς τις ίδιες τις τράπεζες
    παραμένουν στο απυρόβλητο, χρεώνοντάς μας τα χρέη τους.
    (Η Δικαιοσύνη γνωρίζουμε ότι είναι τυφλή. Όμως δεν είναι κουφή).
    Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι προβάλλονται ως σωτήρες του έθνους.
    Που πάμε ορέ Έλληνες ;;;;;;;
    Μάλλον δεν πάμε πουθενά και απλώς περιμένουμε….
    Ως πότε ακόμα ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;.